Verhalen die ik mezelf vertel - Heddy Honigmann

VERHALEN DIE IK MEZELF VERTEL

Jaartal:
1991
Lengte:
58 minuten

Tagline:
Film met theater-studenten gebaseerd op een verhaal van Julio Cortazar.

Logline:
Paul is een dromerige man die zichzelf voortdurend verhalen vertelt. Maar dan blijken fantasie en werkelijkheid meer door elkaar te lopen dan op het eerste gezicht lijkt.

Synopsis:
‘Verhalen die ik mijzelf vertel’ speelt zich af temidden van drie paren die in hetzelfde flatgebouw in de stad wonen.
PAUL, een freelance grafisch tekenaar die meer van fantaseren dan van werken houdt, en ISABEL zijn vriendin die verpleegster is. Ze wonen in een flatgebouw naast CECILIA en ALFONS die een baby’tje hebben. Alfons is een spelletjesgek die zich voornamelijk bezighoudt met gokken, speelgoed en spelletjes. Cecilia, zijn vrouw, neemt deze trek van Alfons met moeite voor lief. Boven hen wonen FRANS, een wiskundeleraar en ALMA, een danseres.
De relaties van de drie paren onderling tonen in deze film hoe moeilijk het is om als eenling je gedachten en wensen werkelijk met een ander te delen. De film toont aan dat dit in feite een onmogelijkheid is.

Zo vergaat het Paul ook, die een dagdromend leven leidt en zichzelf in de meest fantastische situaties indenkt: hij is straaljagerpiloot, vrachtwagenchauffeur, redder in nood, charmeur, of succesvol zakenman… Vaak als zijn vriendin Isabel nachtdienst heeft in het ziekenhuis slaapt hij alleen en bedeelt zich dan een hoofdrol in een fantasie toe.
Op een nacht is hij in zijn fantasie een vrachtwagenchauffeur die in een bergachtig gebied een moeilijke pas moet nemen. Plotseling staat er aan de kant van de weg een vrouw te zwaaien die mee wil liften. Dat soort situaties stelt hij zich graag voor. De vrouw aan de kant van de weg blijkt echter Cecilia, zijn buurvrouw, te zijn met wie hij wel een vriendschappelijke verstandhouding heeft maar het is nooit bij hem opgekomen er iets meer van te denken. En nu duikt zij ineens, zonder dat hij het wil, in zijn fantasie op en wikkelt het verhaal zich precies zo af zoals zijn andere verhalen.
Er blijkt aantrekkingskracht tussen de twee en ze wagen zich aan een vrijage. Maar de verbazing blijft bij Paul waarom het ditmaal Cecilia is en niet, zoals altijd, een of ander anoniem meisje dat hij misschien een keer in een tijdschrift of in een film gezien heeft.

Het zou een vraag voor de psycholoog gebleven zijn, als niet op een weekendje in een strandhuis blijkt dat Cecilia een tijdje geleden in Spanje was, daar autopech kreeg en mee moest liften met een vrachtwagenchauffeur…
Paul merkt dat Cecilia maar de halve waarheid aan Alfons en de anderen vertelt die in het strandhuisje bijeen zijn. Hij weet dat ze met de chauffeur naar bed is geweest. Hij begrijpt wel niet hoe hij dat weet, zijn verhaal was tenslotte maar een verzinsel, maar toch weet hij het, Hij voelt dat hier fantasie en werkelijkheid in elkaar over zijn gegaan en dat hij vanuit zijn dagdroom en Cecilia vanuit de werkelijkheid een schemergebied betreden hebben waar wij, gewone stervelingen geen vat op hebben.
Zo zijn er vele dingen in onze wereld waar wij niets van weten, noch weten wij wie ons kent, noch wie ons droomt, noch wie wij zelf zijn te midden van de sterren en planeten.

Cast:
Marthe Geke Bracht (Cecilia)
Peter Paul Muller (Paul)
Martin Schwab (Alfons)
Arnoud Bos (Frans)
Elle van Rijn (Isabel)
Camilla Siegertz (Alma)

Crew:
scenario & regie: Heddy Honigmann
camera: Stef Tijdink
licht: Rogier Stoffers
geluid: Piotr van Dijk
art direction: Serge van Opzeeland
kleding: Bernadette Corstens
make-up: Beppie van den Berg
montage: Menno Boerema
art direction: Serge van Opzeeland
muziek: Wouter van Bemmel
laboratorium: Cineco
productieleider: Ineke van Gulik
producent: René Scholten

Verhalen die ik mezelf vertel is een coproductie van Studio Nieuwe Gronden met KRO televisie
vrij naar een verhaal van Julio Cortàzar

tot stand gekomen met steun van:
Stimuleringsfonds Nederlandse Culturele Omroepproducties en Coproductiefonds voor de Binnenlandse Omroep (CoBO-fonds)