Echo the Now - Anet van de Elzen

ECHO THE NOW

Jaartal:
2017
Lengte:
65 minuten

Logline:
Een vrouw kijkt terug op haar leven, op zoek naar de essentie. Beeldend kunstenaar Anet van de Elzen verbeeldt dat door middel van haar performances. Alle lessen van het leven gaan uiteindelijk over het elimineren van bijzaken.

Synopsis:
Een verlaten zandvlakte. Een oude vrouw in een schommelstoel. Ze is gekleed in een lange rok en een hooggesloten blouse, alles bedekt met een laag grijswitte klei. Blauwe ogen in een gezicht dat ook bedekt is met de opgedroogde klei.
Ze sluit haar ogen – en trekt ons mee in haar wereld.

Een eindeloze hoeveelheid aardappels, vers gerooid. De vrouw draagt een oude overall, met speeksel poetst ze de aardappels schoon en maakt met haar handen haar gezicht vuil met de grond.
In een volgende scène is ze een zwerver, gehuld in een oude wollen deken, het gezicht gaat schuil achter een masker. Ze sjouwt tassen vol spullen. Boeken. Films zonder spoel. Herfstbladeren. Een koffer vol stof.
Nog meer spullen, nu netjes geordend op een vlakke plank op haar rug. De vrouw dwaalt door een duinlandschap, haar kleding en handen even zwart als haar gezicht. Ze gaat gebukt onder haar last, een zware puntmuts sleept over de grond. Ze ademt door een kleine mondharmonica. Dicht op het lijf draagt zij een pop, naar een evenbeeld van zichzelf. Zij gaat rechtop staan, tilt de muts op en raakt bedolven onder een dikke laag as.
Borden, kopjes en schalen worden in rap tempo kapotgeslagen in een kale witte ruimte. Een raam als een schilderij, de buitenwereld als stilleven. Serviesgoed staat in hoge stapels, zij slaat alles stuk. Haar voet bloedt. Rood in wit. De vrouw verzamelt de scherven in een wit-katoenen kleed met een glanzend rode voering. Ze zeult ermee uit beeld.
Een tafelblad op schragen, een stoel, rollen papier. Een persoon, geheel in wit, het hoofd bedekt door een kap, beschrijft de ene rol na de andere, met een niet aflatende energie. De wanden van de lege ruimte raken gevuld met uitgescheurde kranten.
Twee blauwe ogen in een zwart gezicht. De vrouw is bezig, in een rommelige schuur vol spullen onder een dikke laag stof. Ze spant draden in de ruimte, van spijker naar spijker maakt ze haar web. Dan blaast zij flintertjes bladgoud de ruimte in. Magisch lichten ze op in het donker.

Tussen al deze beelden steeds een jong meisje. Peinzend. Gekleed in rood. Ze kan dansen als een derwisj. Ook de vrouw op de zandvlakte keert terug. In de loop van de film ontdoet zij zich van de hard geworden kleilaag en loopt naar de horizon.
Vrouw en meisje, gespiegelde visioenen van verleden en toekomst.

De schommelstoel piept, de harmonica ademt, de pen krast, borden vallen stuk. Geluiden geven ritme aan de beelden. Er klinkt gezang. Klank groeit. De vrouw zingt, het gezicht onbedekt en schoon. In trance beweegt ze mee, haar stem vindt een climax tussen wanhoop en hoop – en breekt. Ze opent haar ogen. We zijn in het NU. Echo the Now.

Cast:
Lena Maria Holleman (meisje)
Anet van de Elzen (vrouw)

Crew:
scenario & regie: Anet van de Elzen
camera: Claire Pijman N.S.C.
licht: Maarten van der Pluijm
geluid: Piotr van Dijk
kostuums: Anet van de Elzen, Susanne Edam, Danielle Klerkx
montage: Anet van de Elzen, Maaki Nurmeots, Sandro Ligtenberg
sound design: Ranko Paukovic
postproductie beeld: Loods Lux & Lumen
special effects: Balder Westein, Fleur de Boer
producent: Digna Sinke

geproduceerd door Anet van de Elzen en SNG Film

de film is tot stand gekomen met steun van:
Mondriaan Fonds
Amsterdam Fonds voor de Kunst
Prins Bernhard Cultuurfonds